Ντουβάρια

 

Σ’ ένα σχολειό στο Καπακλί
πέσανε οι σοβάδες
και από τύχη καθαρή
δεν κλάψανε μανάδες.
 
Αχ Ζέττα μου τι συμφορά,
τι σου ‘μελλε κυρία,
τι χάλια αδιόρθωτα
συμβαίνουν στην παιδεία;
 
Σκέψου δασκάλα, μαθητές
στην αίθουσα αν βρισκόταν
επάνω στα κεφάλια τους
τι θα προσγειωνόταν.
 
Δεν είχαμε τραυματισμούς,
κι  ήτανε από τύχη,
γιατί όπως φάνηκε  μετά
ραγίσανε κι οι τοίχοι
 
-Τι φταίω εγώ καλέ γι’ αυτό
για τοίχους και ντουβάρια
δεν φταίει το υπουργείο μας
μα… άλλα παλικάρια
 
Φταίει το εσωτερικών
που τα λεφτά διανείμει
και για την υλοποίηση
ευθύνονται οι δήμοι.
 
Με απορία άκουγα
το που θα καταλήξει
και με αυτό που εκστόμισε
κόντεψε να με πνίξει.
 
«Συγχαίρω την δημοτική
αρχή από καρδίας
για την ταχεία  επέμβαση
σαν υπουργός παιδείας»
 
Την άκουγε η Σαμακοβλή
και μ’ απλανές το βλέμμα
σαν να ‘πε κάτι φυσικό
πήγε σε άλλο θέμα.
 
Έκανα ζάπινγκ γρήγορα
δεν άντεχα άλλο  ΑΣΤΡΑ
το γύρισα στο TRT
κι έπεσα σ’ άλλη…  γλάστρα
 
Ήτανε ο διερμηνεύς
στον κύριο Πολύζο…
Καράφλιασα και η κυρά
φωνάζει  να μην βρίζω.
 
Τι λες μωρέ, της απαντώ
άνοιξε τα αυτιά σου
τέτοιες κοτσάνες λέω εγώ;
Έλα στα συγκαλά σου.
 
Κλείστους, μου λέει, μην τους ακούς,
γράψτους, αγνόησέ τους
και η σειρά σου όταν ‘ρθει
τον νου σου… μαύρισέ τους.