Θρησκευτικός… τουρισμός

Πριν μπεις στα Μελισσιάτικα,
αριστερά αν στρίψεις,
σε κέντρο συνεδριακό
μπροστά θα καταλήξεις.

Αυτό το κέντρο στ’ όνειρο
εχθές το βράδυ είδα,
ήτανε κρύο παγωνιά
είχε και καταιγίδα.

Η πύλη του η κεντρική
διάπλατα ανοιγμένη,
ήτανε ολοφάνερο 
πως κάποιους περιμένει.

Να δω ποιους καρτερούσανε 
είχα την αγωνία,
μα πριν καλά να το σκεφθώ
λύθηκε η απορία.

Να καταφθάνουν άρχισαν,
ξάφνου και μάνι –μάνι,
απ’ όλη την περιοχή
άστεγοι και ζητιάνοι.

Απ’ την βροχή ως το κόκαλο
ήτανε μουσκεμένοι,
βρώμικοι και ρακένδυτοι,
άρρωστοι , πεινασμένοι.

Μόλις περνούσαν στην αυλή
όλοι τους σταματούσαν,
τι κι αν τους έλεγαν “come in”,
εκείνοι δεν περνούσαν.

Από το τζάμι βλέπανε 
με την θολή ματιά τους ,
τα βελουτέ καθίσματα
και τ’ ακριβά χαλιά τους.

Φοβόταν πως αν μέσα μπουν
όλα θα τα λερώσουν,
κι αυτοί δεν είχανε λεφτά
ζημιές για να πληρώσουν.

Αφού επιμένανε πολύ 
σιγά-σιγά περνούσαν,
φύγανε οι αναστολές
γιατί πολύ πεινούσαν.

Τα φαγητά υπέροχα
γεμάτο το τραπέζι,
και κει στο τζάκι στη γωνιά,
φωτιά να τρεμοπαίζει.

Μετά από το φαγητό 
κάποιος απ’ την παρέα,
κάτι να βρουν να παίξουνε
έριξε σαν ιδέα.

Αντί να τραγουδήσουνε,
αντί για να χορέψουν,
να ξεκινήσουν για τις Νηες
και golf να παν να παίξουν.

Στις Νηες , στις Νηες πάμε για golf,
όλοι τους συμφωνήσαν,
κι από τα Μελισσιάτικα
αμέσως ξεκινήσαν.

Πάλι τα ίδια και εκεί
σαν έφθασαν στην πύλη,
πάγωσε το χαμόγελο 
σε ολωνών τα χείλη.

Πολύ χλιδή, γήπεδα golf,
ξενώνες και σουίτες,
φτιαγμένα για τους άρχοντες
κι όχι για τους αγύρτες.

Πάμε μωρέ, κάποιος θα πει ,
και πέταξε την σκούφια,
όλα αυτά που βλέπετε 
παλιά ήταν βακούφια.

Τ’ άκουσαν και ξεθάρρεψαν
κι άρχισαν να περνάνε,
σαν να ‘τανε μικρά παιδιά
τρέχουνε και γελάνε.

Τι όμορφα που ήτανε,
χαιρόμουνα μαζί τους,
που μ’ όλα αυτά καλύτερη
έγινε η ζωή τους.

Έτρεξα τους αγκάλιασα,
γίναμε ένα κουβάρι,
όμως δεν κράτησε πολύ,
ξύπνησα, που να πάρει.