Ασύμμετρη απειλή

Έγραφα στο πρωτοσέλιδο της Marconi press την 01-09-2007
μετά τις φονικές πυρκαγιές στην Ηλεία...

«Αρχαίο Πνεύμ’ αθάνατο, αγνέ πατέρα
του ωραίου, του μεγάλου και τ’ αληθινού,
κατέβα, φανερώσου κι άστραψ’ εδώ πέρα…»
Δεν βλέπεις; Είναι αδικία του Θεού.

Γυναίκες, γέροντες, παιδιά κι άντρες χαθήκαν,
δίχως οι δόλιοι να γνωρίζουν το γιατί
κι από τον τόπο τους πολλοί ξεριζωθήκαν,
τ’ Άγιο χώμα είναι πια καμένη γη.

Πεύκα, ελιές και έλατα γίνανε στάχτη,
γίνανε κάρβουνο και κούτσουρα ξερά.
Άπληστοι άνθρωποι χτυπήσανε με άχτι
κι οι φύλακες τα χέρια σήκωσαν ψηλά.

Ανίκανοι φρουροί για να μας προστατέψουν,
ανίκανοι να σώσουν κάθε ιερό,
τις φλόγες άφησαν με μιας να καταστρέψουν
τα όσα αιώνες σεβαστά κι απ τον εχθρό.

Τώρα, τη γύμνια τους να κρύψουν πολεμάνε,
επικαλούνται μιαν ασύμμετρη απειλή
και με περίσσιο θράσος πάλι μας ζητάνε
σταυρό, να δώσουμε να μπούνε στη βουλή.

Δείτε και τους παλιούς, τώρα, πως ξεθαρρέψαν
και τις ευθύνες τους να διώξουν προσπαθούν,
όμως, όπως παλιά στυγνά μας κοροϊδέψαν
πάλι θα κάνουνε τα ίδια όταν βγουν.

Τώρα κανείς, χλωρό, δεν βρίσκει ούτε κλαδάκι
ένα στεφάνι για να φτιάξει από ελιά,
να μπει στους τάφους, δίπλα απ’ το καντηλάκι
αυτών που χάθηκαν αδίκως στη φωτιά.

άλικος
01 09 2007

Τι άλλαξε από τότε;

Περισσότερος είναι πόνος...
Μεγαλύτερη η καταστροφή...
Κράτος απών, καθένας μόνος
και δυστυχώς ξανά πολλοί οι νεκροί