Μια ζωή... Αλέκος

Από το σάπιο, το παλιό
και το διεφθαρμένο
ένα μπουμπούκι θεωρούν
δεν είναι πειραγμένο.

Το βλέπουν έτσι γελαστό,
γλυκό, καλοσυνάτο
και του ζητούν βοήθεια
γιατί έχουν πιάσει πάτο.

Δες πως ξηγιόμαστε του λεν
κάνε και συ όμως κάτι
και με το στυλ τους το γνωστό
του κλείνουνε το μάτι.

Μου είναι δύσκολο απαντά
να βγω να σας στηρίξω
μα «έργο σας» συμβολικά
μπορώ να τ’ αναδείξω.

Κατέληξε έτσι πρόεδρος
κι ήταν γραφτό της μοίρας
από υπουργός και δήμαρχος
στο «καθεστώς» … κλητήρας!

Στο καθεστώς το χαίρονται
μην πω πανηγυρίζουν,
ενώ δεν πιάσαν λήγοντα
πιάσαν τζακ- ποντ νομίζουν.

Αφού παλιοί του σύντροφοι
τώρα μας λένε άλλα,
ομολογούν ότι παλιά
τον είχανε στην γυάλα.

Μάλιστα δεν τον στέλνανε
ούτε και για τσιγάρα,
ακόμα και σ’ αυτό τ’ απλό
τα έκανε μαντάρα.

Το ξέρανε πως τίποτα
δεν είχε να μας δώσει
μα χρόνια στην καμπούρα μας
τον είχανε φορτώσει.

Ενώ απ το κίνημα μας λέν
φταίει το νερό που πίνει
και του ζητούν αν γίνεται
μακριά απ αυτούς να μείνει.

Θα ‘χουν αν τον ξεφορτωθούν
ήσυχο το κεφάλι,
τα λάθη του μην χρεωθούν
και ας τον πάρουν άλλοι.

Μα αφού πάει θάναι καλό
δυνάμεις να ενώσουν
κι από κοινού για Αργώ-ΕΡΓΗΛ
αγώνα για να δώσουν.