Στο Δημαρχείο τ' Αλμυρού
σαν πας θα χαλαρώσεις,
σαν να πηγαίνεις θέατρο
και δίχως να πληρώσεις.
Εκεί σοφοί και άρχοντες
και κάθε μαλαγάνας,
λέει το μακρύ και το κοντό.
Γίνεται της πουτάνας...
Υπονοούμενα σωρό,
βρισιές, βωμολοχίες
κι από δήθεν σοβαρούς,
σωρό οι μαλακίες.
Γι' αυτό θελήσανε προχθές
να βάλουνε κανόνες,
να κόψουν το πολύ μπλα-μπλα
σε κάποιες πριμαντόνες.
Ο πρόεδρος ετοίμασε
προτάσεις, διατάξεις,
που έπρεπε ν' αποδεχτούν
όλες οι παρατάξεις.
Ο Δήμαρχος που ήξερε
του είπε για τον Τζέλα.
“Άστον, ποτέ δεν θα τα βρεις,
μ' αυτόν τον παπαρδέλα.”
Τι ήτανε για να το πει,
τι 'ταν για να τον θίξει,
σαν οχετός, ξεδιάντροπα,
το στόμα του θ' ανοίξει.
Κωλύομαι αυτολεξεί
ότι άκουσα να γράψω
και μέσες άκρες φίλοι μου
θα σας το περιγράψω.
Πριν μέρες συναντήθηκαν
στις σκάλες δυο Αούτοι,
τα βλέμματα φαρμακερά,
άχνα κι οι δύο, μούτοι.
Αμέσως σαν ο Δήμαρχος
είδε τον Εσερίδη,
φαγούρα τάχα ένοιωσε
στο δεξιό τ' αρχίδι.
Κι άσχετα αν ανήκουνε
στο ίδιο το συνάφι,
με την γνωστή την κίνηση
έδειξε που τον γράφει
Ο Εσερίδης τα 'χασε
και πάει και λέει στον Τζέλα,
“Χρήστο αυτά δεν γίνονται
ούτε και στα μπουρδέλα.”
Ο Βούλγαρης σαν τ' άκουσε
τον ζώσανε τα φίδια.
“Ποιος ειν' αυτός μωρέ”, του λέει,
“που σ' έγραψε στ' αρχίδια;”.
Αργότερα στο σπίτι του
άνοιξε τα βιβλία
και για τους όρχεις διάβασε
μία παλιά ιστορία.
Πήγε εις το συμβούλιο
και τους την ξεφούρνιζει,
χτυπιέται και ωρύεται
σκυλιάζει και αφρίζει.
Σαν να βρισκόταν στο Κορφάλ
στα πρόβατα, στα γίδια.
Σαν δικολάβος εμπαθής
τους μίλαγε γι' αρχίδια
Ξέρει κι ο ίδιος πως σωστό
είναι να μην υβρίζει
κι ότι καθένας δύναται
τους όρχεις του να ορίζει.
Μ' αυτός δεν σέβεται θεσμούς
και σπέρνει την διχόνοια
και δεν φοράει φυσικά
σαν άντρας παντελόνια.
Αφήνει υπονοούμενα.
Ανήθικο ότι κάνει.
Γι' αυτό και 'γω τον γράφω 'κει
που δεν πιάνει μελάνη.
Και αν μου πει ότι θα βρω
στην πόρτα μου παπούτσια,
σημαίνει πως μπερδεύει πια
το... όργανο με τη βούρτσα.
άλικος
