Ήταν
μια συνεδρίαση
όπως
και τόσες άλλες,
με τις
γνωστές εντάσεις της
τις
κόντρες τις μεγάλες.
Ήταν
ακόμα στην αρχή
μα
ξάφνου που να πάρει,
χωρίς
να πάρουν είδηση...
μπήκανε
δυο φαντάροι.
Φαινόταν,
ήταν γιαλαντζί,
βαλτοί καραμπινάτοι,
με
πλάτες κι υποστηρικτές
γι αυτό
και αεράτοι.
Άσχετα
εάν ήτανε
νορμάλ
ή μεθυσμένοι,
είναι
ντροπή για όλους μας
αυτό
για να συμβαίνει.
Πλησίασαν
τον Δήμαρχο
μα
‘κείνος τα ‘χε χάσει,
του
είπαν κάτι προστυχιές
χωρίς
να αντιδράσει.
Εάν τον
ίδιο έθιγαν,
έχω την
απορία,
θα
έδειχνε, όπως φάνηκε,
τέτοια
αδιαφορία;
Κι άντε
αυτός τα έχασε,
κι ας
πούμε ότι φταίει,
μέσα
στην αίθουσα ήτανε
τόσοι
μαντραχαλέοι.
Τι
κάνανε, που ήτανε,
ποια η
αντίδρασή τους;
Πως το
επέτρεψαν αυτό;
Κρίμα
τους και ντροπή τους.
Πέστε
μου είναι δυνατόν
πενήντα
και νομάτοι,
μόνο να
παρακολουθούν
και να
μην κάνουν κάτι;
Ετούτο
το φαινόμενο
μέσα
στην κοινωνία,
ειν’
ορισμός εκφοβισμού
κι αυτό είναι δυστυχία.
Είναι
αδιανόητο
-bullying το λεν στα ξένα-
στο
Δημαρχείο να ‘χουμε
άτομα
φοβισμένα.
Αλλού
που να αποσκοπούν
αυτές
οι αλητείες,
ο
άκρατος ευτελισμός
και οι συκοφαντίες,
Πρέπει
να αντιδράσουμε
γιατί
δεν πάει άλλο,
προτού
σαν πόλη πάθουμε
κακό
πολύ μεγάλο.
Οι
αυτουργοί κι οι εκτελεστές
να
απομονωθούνε,
και
τέτοια αισχρά τα μάτια μας
ποτέ
μην ξαναδούνε.
άλικος
