Θυμάστε πριν λίγο καιρό
εργάτες μεταλλείων,
που διαμαρτυρόντουσαν
έμπροσθεν υπουργείων;
Είχαν κατέβει απ τις Σκουριές
κι είχαν συμπαραστάτες,
τα πιο πολλά τα ΜΜΕ
και βουλευτών τις πλάτες.
Ήταν ο Μηταράκης κει,...
Μπουμπούκος, Κακλαμάνης
και φάτσες άλλες άγνωστες,
να βλέπεις, να τα χάνεις.
Έγινε όμως τζερτζελές,
πολύ μεγάλος ντόρος
κι όπως κοιτάζω, τι να δω,
ο Χρήστος ο Μπουκώρος.
Με το λαμέ κουστούμι του
σακάκι κουμπωμένο,
φαινόταν έξω απ τα νερά
τον έβλεπα.. σφιγμένο.
Λέω δεν είναι δυνατόν,
ο Χρήστος σε πορεία;
Ποτέ μου δεν τον είχα δει
σε διαμαρτυρία.
Τόσα εργοστάσια κλείσανε,
τόσες βιοτεχνίες,
και γίνανε στην πόλη μας
ένα σωρό πορείες.
Μνημόνια, περικοπές,
οι άνεργοι χιλιάδες,
μ’ αυτός πάντα απέφευγε
παρόμοιους μπελάδες.
Ποτέ στο πεζοδρόμιο
να βγει και να φωνάξει,
λες κι όσα γίνονταν ως χθες
ήταν όλα εντάξει.
Έκανε απ το γραφείο του,
από την πολυθρόνα,
απ’ το χαρτί κι απ’ το γυαλί
τον όποιο του «αγώνα».
Ρε συ μπελά που απέκτησε
με το βουλευτιλίκι,
εις το εξής στην εργατιά
και στον λαό ανήκει
Τρόπος του λέγειν εργατιά,
ξέρουμε στην ουσία,
πως «γέρνει» η παράταξη
προς την πλουτοκρατία.
Μόνος μη κυβερνητικός
δύσκολο να το σώσει,
θα πρέπει να ναι δυνατός,
θα πρέπει να «ματώσει».
άλικος
