Ανέβηκα για ένα καφέ
πάνω στη
Μακρυνίτσα,
κι απ τη
Λαρίσης έβλεπα
μέχρι και τη
Γορίτσα.
Να πιω νερό
ή να μην πιω
ποιος θα μ’
ενημερώσει;
Υπάρχει
επιβάρυνση;
Το ‘χουνε
χλωριώσει;
Έχουν
ελέγξει τις πηγές;
Ποιος έχει
την ευθύνη;
Ειν’ καθαρές
δεξαμενές;
Πότε τις
είχαν πλύνει;
Τι γίνεται
στην Πορταριά;
Πως πάει το
Κατηχώρι;
Τι λέει η
Άλλη Μεριά;
Πέστε μας ρε
μαστόροι.
Αμέτρητα
ερωτήματα
γυρεύουν
απαντήσεις
και
αρμοδίους να μπορούν
σ’ αυτά να
δώσουν λύσεις.
Είχαμε
βιολογικό,
Ξηριά και
τον Σεσκλιώτη,
τώρα καπάκι
το νερό,
στους ρύπους
πάντα πρώτοι.
Να φταιν
αυτοί που δεν μπορούν
να τα
διαχειριστούνε
ή όσοι, ως
οφείλουνε,
τα
δημοσιοποιούνε.
Ποιοι είναι
οι βρωμιάρηδες
έλεος πλέον
φτάνει
δεν
τρώγονται με τίποτα
τον κόσμο
έχουν τρελάνει.
Στην
Μακρυνίτσα ήμουνα
όπως σας
πρωτοείπα,
κοιτούσα
κάτω αριστερά
και είδα μία
τρύπα.
Δρόμος με
δύο «ρεύματα»
σε κείνη
καταλήγει,
μ’ αντί να
κλείσει μια πληγή
κι άλλη
πληγή ανοίγει
Ειν του
περιφερειακού
άλλη μια αστοχία,
που αντί
δρόμος κατάντησε
αμαρτωλή
ιστορία.
Τώρα μιλάνε,
να γελάς,
πάλι για
έργο σκούπα,
κάτι που
ακουγότανε
στην εποχή
του Γκούπα.
Όμως για οκτώ χιλιάρικα
λεν θα τα
παρατήσουν,
μα σσσσουτ,
οι πέντε βουλευτές
μην τύχει
και ξυπνήσουν.
