μ’ ένα παλιό καΐκι,
σ’ όλων των θαλασσών γυρνώ
τα πλάτη και τα μήκη.
Μ’ αέρηδες και κύματα,
παλιόκαιρο και κρύο,
με τα στοιχειά της θάλασσας
Το σκάφος μου σαν οδηγώ
το πάω όπου θέλω,
δεν είμαι σαν τον Σαμαρά
και σαν τον Βενιζέλο.
Θυμάστε πήραν το σκαρί
από τον Παπανδρέου,
σαν ικανοί γι αποφυγή
τάχατες του μοιραίου.
Κείνος στα βράχια το ‘ριξε
κι αυτοί αντί για λύση
και ρότα για να βρουν σωστή
το ‘χαν μισοβυθίσει.
Τότε από το πουθενά
έσκασε μύτη ο νέος,
captain
τον κάναν στην στιγμή
παρ’ ότι Συριζαίος .
Λάθος πορεία, θα μας πει,
ως τώρα είχαν χαράξει,
το παίρνω όλο αριστερά
και θάμαστε εντάξει.
Δυο μοίρες πάει αριστερά
και το καράβι γέρνει,
φωνάζει: Πίσω-μπρος-δεξιά,
μα δεν τα καταφέρνει.
Λοστρόμοι, ναύτες και λοιποί
αρχίζουν να την κάνουν
και να μην πάμε αύτανδροι
δεν ξέρω αν προφτάνουν.
Με τέτοιους τιμονιέρηδες
τέτοιους καπεταναίους
θα ‘μαστε υποχείρια
πάντα στους Ευρωπαίους.
Εγώ, είμαι απλός ψαράς,
δεν ξέρω από σαλόνια,
μα θα ‘χα βγει απ’ τα νερά
ετούτα, από χρόνια.
Μέχρι κι ο Μπέος είπε χθες
πως όταν θα εκπέσει
θέλει εμένα, τον ψαρά,
στου Δήμαρχου την θέση.
Μα δεν τσιμπώ κι αντί να μπω
μέσα στην κολυμπήθρα
«φτύσε τα μπούτια σ’», θα του πω
«να κάνεις μια τσουλήθρα»
