Δρόμοι... αδιέξοδοι

Έτσι όπως παν τα πράγματα

λίγο ακόμα θέλει,

ως πόλη για να φτάσουμε

στον πάτο απ το βαρέλι.

Φοβάμαι δεν υπάρχει πια

 ελπίδα να σωθούμε,

γιατί μ’ αυτούς που μπλέξαμε

κι άλλα πολλά θα δούμε.

Δεν είναι ένα το κακό

μα ούτε δυο και τρία,

σήψη παντού και παρακμή

σ’ όλη την κοινωνία...

Τα κόκκινα παπούτσια

...και τις καθαρίστριες ρε μάγκα;

Καρ...α, είπε την πρόεδρο

και όλες θα τα χάσουν,

κάποιες «ανακατεύτηκαν»

κι ήθελαν να ξεράσουν.

Αυτές που «τρων» ολημερίς

«με το κουτάλι» βρόμα,

δεν άντεχαν ότι έβγαζε

 του δήμαρχου το στόμα.

Πήγαν, μα πριν καλά – καλά

πούνε έστω μια λέξη,...

Ο θεατρίνος

Μετά από τον πάταγο

πού ‘κανε το φουλάρι,

ο «θεατρίνος»  θέλησε

παπούτσια για να πάρει.

Δεν ειν’ τυχαίο πρόσωπο,

πρόεδρος  της «εν δράσει»,

γι αυτό κάτι ξεχωριστό

πρέπει να αγοράσει.

Πήγε στο παπουτσάδικο

κοιτάζει την βιτρίνα,

να βρει κάτι φανταχτερό,

να του πηγαίνει φίνα...