Έτσι
όπως παν τα πράγματα
λίγο
ακόμα θέλει,
ως πόλη
για να φτάσουμε
στον
πάτο απ το βαρέλι.
Φοβάμαι
δεν υπάρχει πια
ελπίδα να σωθούμε,
γιατί
μ’ αυτούς που μπλέξαμε
κι άλλα
πολλά θα δούμε.
Δεν
είναι ένα το κακό
μα ούτε
δυο και τρία,
σήψη
παντού και παρακμή
σ’ όλη
την κοινωνία...
Λες και
μας καταράστηκαν
πλέον
να μην μπορούμε,
να
σκάσει το χειλάκι μας
λιγάκι
να χαρούμε.
Δεν
φτάνει που μας διοικεί
η σάρα
και η μάρα,
είναι
κι αντιπολίτευση
που τα
‘κανε μαντάρα.
Μια ομαδούλα
ήτανε,
μία
δεκάδα ανθρώποι,
μα τόσο
οπορτουνιστές,
μα τόσο
καιροσκόποι!!!
Ο
ΣΥΡΙΖΑ που ξαφνικά
πήρε
την εξουσία,
θέλει
τυφλή υπακοή,
έλεγχο,
πειθαρχία.
Κι αυτό
όχι με το ...καλό
τα
απαιτούν, με ζόρι
και
δείτε τ’ αποτέλεσμα
γίνανε
σκορποχώρι.
Θέλει
να ελέγχει, ήμαρτον,
ΟΤΑ και
συνδικάτα,
μα όπου
χέρι βάζουνε
τα
κάνουνε ...σαλάτα.
Τάζουνε
και πιέζουνε
τους βγάζουνε το λάδι,
ρωτήστε
αν δεν πιστεύετε
τον
Γιάννη Αντωνιάδη.
Οι
δρόμοι που πορεύονται
αντί
συνεργασίας,
έγιναν
αδιέξοδοι
κι
ασυνεννοησίας.
Γι αυτό
κι ο Δούρας έφυγε,
τα
βρόντηξε διότι
του χαν
μαυρίσει την καρδιά,
του
πρήξαν το συκώτι.
Ως τώρα
στα συμβούλια
είχαμε
χαβαλέδες
μα τώρα
ποιος στην χάρη μας
έρχονται
και ...φραπέδες.
άλικος
