Παιδικές συμπεριφορές

-Έχω ένα γιο, τον Κωνσταντή,
στην βήτα γυμνασίου,
καλό παιδί και συνετός
ο πρώτος του σχολείου.

Προχθές που κουβεντιάζαμε
μου είπε πως παρέα,
δεν πρόκειται να κάνει πια
τον φίλο του Αχιλλέα.

Πως κι έτσι αναρωτήθηκα
για πες τι έχει γίνει,
τι φταίει και τα τσουγκρίσατε
και λες πως σου «την δίνει»;

-Πατέρα τίποτα ποτέ
δεν έκανε σε μένα,
όμως στους άλλους φέρεται
πολύ χοντροκομμένα.

Φωνάζει, βρίζει, λοιδορεί,
μαγκιά και τσαμπουκάδες,
ντρέπομαι να ‘μαι δίπλα του
κι ούτε θέλω μπελάδες

-Γιε μου, είστε μικρά παιδιά
κι αυτός πιο ζωηρούλης,
δεν είναι δα καλύτερο
να ‘ναι φυτό και μπούλης.

-Πατέρα σου ‘πα ντρέπομαι,
άσε την θεωρία,
δεν είναι ζωηράδα αυτό,
μιλάμε γι αλητεία!

Δεν ξέρω τι να πω γι αυτόν
πολλοί τον λένε σκούφο,
ενώ είναι πανέξυπνος
φέρεται σαν τον μπούφο.

Να, τελευταία έκανε
σ’ ένα παιδί καζούρα
και σ’ ανοιχτή ακρόαση
τον είπε πατσαβούρα.

Οι άλλοι, καμιά δεκαριά,
γελάγανε σαν χάχες!!!
Πες μου εσύ θα ήθελες
τέτοιο παιδί για να ‘χες;

Παλιά μια συμμαθήτρια,
εξαίρετη κοπέλα,
την χλεύαζε ξεδιάντροπα
την έλεγε χοντρέλα.

Αντί λοιπόν για να ντραπεί
δυο μέτρα παλληκάρι,
ωσάν σκεπάρνι γύφτικο
το είχε και καμάρι.

Μιλάμε από επίπεδο
πατέρα μου να φρίξεις,
μακριά λοιπόν από αυτόν 
ούτε να τον αγγίξεις

Πάρει δεν πάρει αποβολή,
ως λεν, απ’ το σχολείο,
να ξαναμπώ στην κλίκα του
ξανά …ούτε γι αστείο.