Ποια αριστερά;

Είδα, ο βλάξ, προχθές Βουλή
είπα θα γίνει μάχη,
μα ένοιωσα ένα σφίξιμο
και κόμπο στο στομάχι.

Σμπαράλιασαν τα νεύρα μου,
με ‘πιασε το κεφάλι,
πλήρης απογοήτευση,
το μαύρο τους το χάλι.

Ενώ βουλιάζουν κι όρθιο
τίποτα δεν θα μείνει,
σαν να μην τρέχει τίποτα, 

στον κόσμο τους εκείνοι!

Κορώνες, θεατρινισμοί,
λόγια χωρίς ουσία,
μπηχτές, ξεκατινιάσματα
και άπειρη βλακεία.

Συμπέρασμα δεν πρόκειται
κανένας για να βγάλει,
ακούει και του έρχεται
μπόχα, ναυτία, ζάλη.

Δεν έχει χαμηλότερα,
δεν πάει παρακάτω,
έχουμε φτάσει δυστυχώς
στου βαρελιού τον πάτο

Ποιος λογική εξήγηση
μπορεί για να μας δώσει
και ποιος απ την κατάντια μας
μπορεί για να μας σώσει;

Μήπως αυτοί που κάνουνε
ότι μας κυβερνούνε,
ενώ είναι διαχειριστές
και σ’ άλλους υπακούνε.

Αυτοπροσδιορίζονται,
Θεός να μας φυλάξει,
στα λόγια σαν αριστεροί
μα άλλα λέει η πράξη.

Ετούτοι είναι γιαλαντζί
imitation και μούφες,
σύννεφο πάει το δούλεμα
το ψέμα κι οι μπαρούφες.

Γελάει όλος ο ντουνιάς
με τα καμώματά τους,
μα τους αρκεί η στήριξη
από τ’ αφεντικά τους.

Κάναν ανεπανόρθωτη
ζημιά πολύ μεγάλη
κι άντε να πάρει η αριστερά
άλλη φορά κεφάλι.

Όλοι σαν λεν αριστερά
βεβαίως εννοούνε,
όσους, τον σοσιαλισμό,
παλεύουν για δούνε.