Ούτε στ’ όνειρο.

Μια Θεϊκή μορφή, γλυκιά 
ξάφνου προβάλει μπρος μου,
πρώτη φορά τον έβλεπα
μα έμοιαζε γνωστός μου.

Ήταν Εκείνος, τα ‘χασα,
μα τον καλωσορίζω,
την ευλογία του ζητώ
και μπρος του γονατίζω.

-Σήκω, μου λέει, αμαρτωλέ
δεν θέλω υποταγμένους,
να δούμε τι θα κάνουμε

με τους κατατρεγμένους.

Έχουμε εκατομμύρια
πλανήτες και αστέρια,
μα με την Γη σηκώσαμε
κι Εμείς ψηλά χέρια.

Μου είπε ο Πατέρας Μου:
«Υιέ μου θ’ αρρωστήσω
μ’ αυτά που γίνονται στην Γη.
Πρέπει να βοηθήσω».

Γι αυτό και βρίσκομαι εδώ,
ποιον άλλονε να στείλει,
με το Hot spot στ’ Αερινό
γενήκατε ρεζίλι.

-Ρεζίλι εμείς, γιατί Χριστέ;
Μην έχεις απαιτήσεις,
για τόσο φτάνουν τα λεφτά
απ’ τις επιδοτήσεις.

Μπορεί ΟΤΑ και ΜΚΟ
ν’ απλώσανε τα χέρια
και για ποιος θα ‘χει έλεγχο
να βγάλανε μαχαίρια!

Μα μην ξεχνάς, οι ποιο πολλοί
που ήρθαν στην αυλή μας,
ότι είναι αλλόθρησκοι
και όχι αδελφοί μας

Λέγε, που να τους βάλουμε,
ξέρεις πως φταίνε άλλοι.
Πέστα σ’ αυτούς που τα ‘φτασαν
σ’ αυτό το μαύρο χάλι

-Είμαι παντού, σ’ όλους μιλώ,
σ’ όλο τον κόσμο πάω,
όλοι παιδιά είναι του Θεού
κι όλους τους αγαπάω.

Θέλω στους οίκους του Θεού,
που είναι εκατοντάδες, 
να μπουν μέσα οι άστεγοι
κι όλοι οι φουκαράδες

-Τι λες; Αυτό με τίποτα
να γίνει δεν θ’ αφήσουν,
δεν πα να είσαι και Χριστός
μπορεί να σ’ αφορίσουν.