Μία από τα ίδια

Κάνω στις τρεις χθες στην TV
ζάπινγκ και περιμένω,
να δω σε ΑΣΤΡΑ ή ΤΡΤ
τον είχαν “καλεσμένο”.

Έγινε μία, δυο και τρεις
το έχω συνηθίσει,
μέχρι που ξέρω από πριν 
και ποιον θα βγει να βρίσει.

Χθες ήταν τελικά η σειρά

να βγει στον Σωτηράκη.
Bγαίνει εναλλάξ, μία σ’ αυτόν
και  μια στον Δημητράκη.

Οι ύβρεις του πλέον κι αυτές
πολύ συνηθισμένες,
βαρύγδουπες μα βαρετές 
και χιλιοειπωμένες.

Δεν πάει πια και γήπεδο
να τις ανανεώσει,
μια φρέσκια νότα, έστω αισχρή,
μα έξυπνη να δώσει.

Σκουπίδια, σάπιο σύστημα,
όλοι ξεπουλημένοι,
τεμπέληδες, ελεεινοί 
και αποτυχημένοι.

Κάτι από μα… κάτι από κω…
κι άλλες σε …ου και …ία, 
λέξεις που πλέον δεν τις λεν
ούτε στα καφενεία.

Το παίζει τάχα μ’ δηλαδή
και αγανακτισμένος,
βαρύς και ατσαλάκωτος
κι όλο αδικημένος.

Εχθές που λέτε η σειρά
ήτανε του Πουλάκη,
το τι τούπε δεν λέγεται
έπαιρνε και υφάκι.

Κι εντάξει αυτός, αυτό μπορεί
και μέχρι εκεί του φτάνει,
όμως ο παρουσιαστής
τι πρέπει για να κάνει;

Δεν έχει υποχρέωση
να προφυλάξει απόντες
για να μην μένουνε σκιές
μισόλογα και σπόντες;

Να φανταστείτε πως κι εγώ
Πουλάκη δεν γουστάρω,
όμως μ’ αυτά που άκουσα
το μέρος του θα πάρω.

Έλεος πια, δεν γίνεται,
κακοί να είναι όλοι
κι ο Μπέος με τ’ ασκέρι του
μόνοι καλοί στην πόλη.