Υποδομών και… δικτύων

Ντριν-ντριν χτυπά το κινητό.
Αχ Σεραφείμ σε κλείνω,
ο Τσίπρας είναι που καλεί
θέλει υπουργός θα γίνω.

Ο Πάνος με σφυροκοπά
σχεδόν δυο μέρες τώρα,
να βάλω πλάτη πιο πολύ
μήπως σωθεί η χώρα.

Μαρίνα, μου ’πε, έπρεπε
να είχες γίνει ήδη
μα έστω κι αργά θέλω να μπεις
στην θέση του Σγουρίδη.

Και τι να κάνω, ν’ αρνηθώ;
Με τίποτα βεβαίως,
είναι για την πατρίδα μας
καθήκον μου και χρέος...

Κύριε Κοτρώτσο ενέδωσα
παίρνεις τα συχαρίκια,
εσύ έχεις την είδηση
κι εγώ υπουργιλίκια.

Τώρα με παίρνει ο μικρός,
απλή διαδικασία, 
να κλείσουμε το ραντεβού
για την ορκωμοσία.

Α, όλα κι όλα ζήτησα
να ναι παρόν κι οι δύο,
τι στο καλό, πρώτη φορά
που παίρνω υπουργείο.

Έχω ραμμένο από καιρό
ταγέρ από ζορζέτα
να δει, να σκάσει η Μακρή
και η Ραχήλ κι η Ζέττα.

Η μια ας σερβίρει στο μπιστρό
που έχει στην Αθήνα
για να ξεχνά τον πόνο της
και που είναι η Μαρίνα.

Η άλλη η Κοζανίτισσα
στην απομόνωσή της,
μέσω twitter και fb (φου μπου)
ας βγάζει την χολή της.

Οι σύντροφοί μου οι βουλευτές,
οι ντόπιοι συριζαίοι,
ας κάνουνε υπομονή
είναι ακόμα νέοι.

Ξίνισε ξέρω σε πολλούς
όμως σ’ όποιον αρέσει,
δούλεψα και κουράστηκα
να πάρω αυτή την θέση

Καλέ ποια ανταλλάγματα
κι υπόγειες συμφωνίες,
αυτά είναι για τους ΑΝΕΛ
γι αγρίους ιστορίες.