Αργώ μου ποιος ταλαιπωρεί
το ξύλινο κορμί
σου;
Μολόγα μας πως έγινε
κομμάτια η κουπαστή σου;
Μπας και τ΄ απωθημένα τους
απάνω σου τα βγάζουν
και με τα συρματόσχοινα
σ’ ανεβοκατεβάζουν;
Μπας κι όταν βγαίνεις στην στεριά
βγαίνεις …απ’ τα νερά σου
και στο σκαρί χαράζονται
τα πρώτα ρήγματά σου;