Αξιοθρήνητος λαός

 

Αλλάζει σαν πουκάμισα

τους αρχηγούς της …πλάκας,

μα το γιλέκο του ποτέ.

βλαξ είναι ή μαλάκας ;

Δεν πρόκειται περί βλακός

ούτε και μαλακίας,

είναι απλά φαινόμενο

της σάπιας κοινωνίας.

Αξιοθρήνητε λαέ,

ως που μπορείς να φτάσεις;

Θα τους στηρίζεις πάντοτε

όσα και να περάσεις;

Φτωχός, ικέτης, δυστυχής

και κερατάς δαρμένος,

μαζί σου πάντα θα γελά

ο κάθε… πικραμένος.

Να ήτανε μόνο αυτό ...

να έλεγα χαλάλι.

Μα ως που και πως ο Ψαριανός;

Το μαύρο σου το χάλι!

Σε όσους δίνεις δύναμη

από την δύναμή σου,

μια βουρδουλιά, μία πληγή

επάνω στο κορμί σου.

Όμως λαός δεν είναι απλά

έννοια αφηρημένη,

είναι αυτός, εσύ, εγώ…

Όλοι μας προδομένοι.

Είμαστε απλά τα θύματα

ή είμαστε και θύτες;

Μήπως με όσα κάνουμε

γεμίσαμε μ’ αλήτες;

Αληταριά, φασισταριά,

ανθρώπους της κονόμας,

μια κοινωνίας ρυπαρής,

της αρπαχτής, της βρόμας.

Λυπάμαι, όμως θα το πω,

μας θεωρούνε βόδια

και μας χτυπούν αλύπητα

χάμω σαν τα χταπόδια.

Γι αυτό, Οι καιροί ου μενετοί

και ευκαιρία άλλη,

δεν έχουμε, κι είναι καιρός

να πάρουμε κεφάλι.