Μολύνει ανεξέλεγκτα
μα πριν αφανιστούμε
βρήκαμε το αντίδοτο.
Θα εμβολιαστούμε.
Δύο γι’ αρχή συμβολικά,
αυτοί που μας γιατρεύουν,
οι πάσχοντες, οι γέροντες
κι όσοι μας διαφεντεύουν.
Τάχατες να μας πείσουνε
πως πρέπει για να γίνει.
Να, δέστε δεν ειν’ τίποτα,
λένε σαν θεατρίνοι.
Προσμένοντας την γιατρειά,
σας το ομολογάω,
να έχει παρενέργειες
θερμά παρακαλάω
Να επηρεάσει το μυαλό
να γίνει η αιτία,
ν’ αλλάξει η ανθρωπότητα,
ν’ αλλάξει η κοινωνία.
Πρώτα απ’ όλα οι πόλεμοι
με μιας να σταματήσουν
κι ύστερα τοίχους – σύνορα
αμέσως να γκρεμίσουν.
Γενοκτονία, προσφυγιά
να μην ξαναπροκύψει
και ο ιμπεριαλισμός
για πάντα να εκλείψει.
Να κλείσουν τα εργοστάσια
που φτιάχνουν όπλα – βόμβες,
να πάψουν θάνατοι παιδιών
κι αθώων εκατόμβες.
Να πάψει η εκμετάλλευση
η φτώχια, η ανεργία,
που μην ξεχνάτε, υπήρχανε,
και πριν την πανδημία.
Είναι αδιανόητο
και μείζον θέμα, φλέγον,
να έχει κάθε γειτονιά
συσσίτια αστέγων.
Αντί όμως να ντρέπονται
όσοι είναι εξουσία
πηγαίνουνε καμαρωτά
εκεί περιοδεία.
Κάποιοι εξ αυτών με τα κιλά
τρόφιμα χορηγούνε
κι ας είναι οι ίδιοι υπεύθυνοι
μ’ όσα νομοθετούνε.
Γι’ αυτό στις παρενέργειες
σας λέω πως ελπίζω,
για να μπορώ αισιόδοξα
το μέλλον ν’ ατενίζω.
Να γίνουμε ένα όλοι μας
να σφιχταγκαλιαστούμε.
Εάν θα το πιστέψουμε,
ναι, τότε το μπορούμε.
