Η πρώτη μέρα χάθηκε
τσάμπα πήγε και στράφι
και φταίει, δίκαιοι νάμαστε,
όλο μας το συνάφι.
Μα πάλι επί προσωπικού
στην διαδικασία,
μιλούσαν ακατάπαυστα
χωρίς καμιά ουσία.
Ως δικηγόροι αγράμματοι
κάνανε αναλύσεις.
Απ’ όλα τι
να πρωτοπείς
και από που ν’ αρχίσεις.
Τουρλήδες, Γενιδούνιηδες
κι ως παλαιοί, Κιουτσούκηδες
Παρασκευοπουλαίοι.
Μα όπως λέει κι ο λαός
οι παλιοκαραβάνες,
δεν παίζονται με τίποτα
είναι «παλιές πουτάνες».
Φάνηκε τούτο καθαρά
εις την ψηφοφορία.
Τέτοιο νυστέρι πουθενά
ούτε στα χειρουργεία.
Είχαν βεβαίως από πριν
επιμελώς φροντίσει,
ποιος θα ‘χε
το δικαίωμα
στο τέλος να ψηφίσει.
Οι μπουνταλάδες ψάχνουνε
λαγούς κι ουρές ακόμα,
χαμπάρι δεν επήρανε
πως «πέσανε στο χώμα».
Ρε σεις, ακόμα κι άλλοι «επτά»
να ήτανε μαζί σας,
διαλυμένο θάτανε
πάλι το μαγαζί σας.
Οι Τζαμπαζλήδες, Μπούρηδες
αποδειχθήκαν λίγοι,
μάλλον κάποιον χρειάζονται
τα μάτια τους ν’ ανοίγει.
Όχι, όχι ο Κώστας φυσικά
το μάτι του γυαλίζει,
και κάτι ακαθόριστο
πάνω του με φοβίζει.
Ίσως να είναι ο τρόπος του
ίσως η βουλιμία,
που δείχνει για την προβολή
και κάθε εξουσία.
Οι ίδιοι παλαιότερα
ανέμους είχαν σπείρει
Τώρα θερίζουν θύελλες,
κάνουνε χαρακίρι.
Μ’ αυτό που είναι τραγικό,
και σας το λέω με πόνο,
τρεις μέρες κουβεντιάζανε
για τις καρέκλες μόνο.
Ποιος θα μας προφυλάξει από…
αυτούς τους νοματαίους
Απ’ τις «παλιές» που λέγαμε
και κύρια απ’ τους νέους.
Κλείνοντας θέλω να σας πω
τους αριθμούς να δείτε,
τα πάρε δώσε φαίνονται
και κει εκπλαγείτε.
Ακόμα κι’ από Δίκτυο
και Νέα Συμμαχία
υπάρχουνε διαρροές,
σίγουρα ψήφος μία!
Μονάχα μία σταθερά
πραγματική αξία,
είναι οι σύνεδροι οι επτά
στην διαδικασία.
Με τον καθάριο λόγο τους,
τις θέσεις και την στάση
και πάλι κάποιους πείραξε,
αλλά... θα τους περάσει.
