Συνέχεια από το προηγούμενο
Με μαυρισμένη την καρδιά
κι απογοητευμένος
και πάλι ο Θεός από
τ’ ανθρώπινο το γένος…
-«Θεέ μου, λέω, δείξε μου
δώσε μου ένα σημάδι.
Γιατί διενέξεις για την Γη
συμβαίνουν εν Ελλάδι;
Επαναστάτησε ο λαός
και είχε την ελπίδα,
πως θα του ανήκεi ότανε
λεφτερωθεί η πατρίδα.
Έδιωξαν τον κατακτητή
Σουλτάνους και πασάδες
και πίστεψαν πως στο εξής
δεν θα ‘τανε ραγιάδες.
Όμως εις τους αγωνιστές
τίποτα δεν ανήκει.
Οι Τούρκοι τα μοιράσαν λες
και κάναν διαθήκη.
Ευκολονόητο σε ποιους
κάνανε τα χατίρια,
μπορείς όμως για να μου πεις
γιατί σε μοναστήρια;
Οι εκπρόσωποί σου, αυτή τη Γη,
πουλάνε και νοικιάζουν
κι αφού απαιτούνε μερτικό
πολλά χωριά ρημάζουν.
Να, φερ’ ειπείν το Βένετο
με μάρμαρα στα σπλάχνα
και υλοτόμηση αλλά...
κανείς δεν βγάζει άχνα.
Τον πλούτο άλλοι παράγουνε
κοπιάζουν και δουλεύουν
κι οι εκπρόσωποί σου αραχτοί
τα χρήματα μαζεύουν.
Κι αφού έχουν κόσμο νηστικό,
φτωχό, κατατρεγμένο,
τον έχουν σε συσσίτια
άβουλο, υποταγμένο».
Ακούστηκε ένα βουητό
και πάγωσα απ τον φόβο,
νιώθω ότι Τον βλαστημώ
κι ότι έλεγα… το κόβω.
Ποτέ Του δεν εμίλησε
για ύλη και παράδες,
άρα τι σχέση ο λόγος του
έχει με τους παπάδες;
Άλλο ο λόγος του Θεού
και η δική Του χάρη
κι άλλο ο τιμοκατάλογος
μπροστά απ’ το παγκάρι.
Αυτοί έχουν οικονομικούς
συμβούλους, δικηγόρους,
που ως κι απ’ το κράτος απαιτούν
ιδιαιτέρους όρους.
Εκμεταλλεύονται συχνά
την ιδιότητά τους
κι όποιοι μαζί τους τα ‘βαλαν
βρήκανε τον μπελά τους.
Μα όμως η αντίσταση
του καθενός βεβαίως,
αποτελεί μονόδρομο,
καθήκον του και χρέος.
Νιώθω μετά από αυτά
πως έχω ησυχάσει
και νιώθω ότι ο Θεός
με έχει αγκαλιάσει.
Μεγάλη λέω η χάρη Σου
δοξάζω τ’ όνομά Σου
όταν ακούω μια φωνή
να λέει: «ΑΝΤΙΣΤΑΣΟΥ»
Γιατί υπάρχουν άγγελοι
καλόγεροι, παπάδες,
μ’ ανάμεσά τους δυστυχώς
πολλοί είναι μαμμωνάδες.
