να ‘μαι πάντα κοντά σου,
σε πλήρη απομόνωση
μέσα στην αγκαλιά σου.
Μαζί σου και σε φυλακή,
σε δύο επί τρία
κι ας στερηθώ για χάρη σου
κάθε ελευθερία.
Και να που ήρθε ο καιρός
να δούμε αν θα μπορέσεις
να κάνεις πράξη ότι έλεγες,
όρκους και υποσχέσεις.
-Ναι αλλά τότε είμασταν
ερωτευμένοι σφόδρα,
δεν εννοούσα εγκλεισμό
του Χαρδαλιά και Τσιόδρα.
Αυτοί μας λεν να μείνουμε
χάριν ιού, κατ’ οίκον,
γιατί επιτίθεται επί
δικαίων και αδίκων.
-Έτσι είναι, τούτο γίνεται
σε όλο τον πλανήτη,
φτωχοί και πλούσιοι μένουνε
κλεισμένοι μες στο σπίτι.
Το φτωχικό μας για να δεις,
θα ‘θελα, σαν παλάτι
και θα κερδίσει, θα το δεις,
στο τέλος η αγάπη.
-Για ποια αγάπη μου μιλάς;
Κουβέντα μην αλλάζεις
μ΄ όσα μας λεν και δείχνουνε
θάπρεπε να τρομάζεις.
Ποια παγκοσμιοποίηση;
Ποια σύνορα, ποια τείχη;
Ποια υγεία και ποιο σύστημα;
βάρδα να μην σου τύχει.
-Έλα μην μου συγχύζεσαι,
νάμαστε μονιασμένοι,
μπορεί από τούτο το κακό
να βγούμε κερδισμένοι.
Απ’ τον χαμό, απ’ τον θάνατο
κι από τ’ αποκαΐδια
να πάψει η εκμετάλλευση
τα βρώμικα παιχνίδια.
-Μακάρι νάχεις δίκαιο,
να σταματήσει η φρίκη,
μα όσο υπάρχουν πρόβατα
θα χαίρονται οι λύκοι.
Αν έμεινε, στον πανικό,
λίγο μυαλό κουκούτσι,
ένα μονάχα θα σου πω
τον νου σου και στον Βρούτση
συνεχίζεται...
