Ημέρα 8η - Οι κουβαρντάδες…

Νόμιζα λόγω του ιού

πως κάτι θα αλλάξει

κι η ευχή για δικαιότερο

κόσμο θα γίνει πράξη.

Νόμιζα όσοι κυβερνούν

θα το φιλοσοφήσουν

και κάποια απ’ τα πιστεύω τους

θα αναθεωρήσουν.

Μέχρι κι ο Κούλης νόμισα

είναι πρωθυπουργάρα,

ξεχνώντας ότι δύσκολα

αλλάζει αυτή η φάρα.

Ο τέλειος υποκριτής.

Δεν έχει τον Θεό του.

Ημέρα 7η Με το στεφάνι μου εσώκλειστοι

Μία βδομάδα είμαστε

στο σπίτι κλειδωμένοι,

αφού η αναίτια κίνηση

είναι απαγορευμένη.

Εγώ με το στεφάνι μου

έχουμε κλείσει δύο

και είμαστε νυχθημερόν

ενώπιος ενωπίω.

Την Κυριακή σαν ξύπνησε

ήταν σαν να την «δέσαν»,

το βλέμμα και τα λόγια της

καθόλου δεν μ’ αρέσαν.

Ο ήλιος πριν καλά - καλά

ακόμα ανατείλει,

Ημέρα 5η , 4οι χαιρετισμοί, μακριά απ’ την … κοινωνία

Ήτανε πριν απ’ τις εφτά

κι έβλεπα στις ειδήσεις

στον Τσιόδρα και στον Χαρδαλιά

να κάνουν ερωτήσεις.

Τους άκουγα με προσοχή

και με πολλή αγωνία,

μα ξάφνου εμφανίζεται

μπροστά μου η κυρία

Την είδα και τα έχασα

έκανα τον σταυρό μου

Ημέρα 4η Είμαστε ακόμα στην αρχή με το στεφάνι μου και δυο υιούς

-Λες θες ουίσκι κι άραξες,

μου κάνεις τον σπουδαίο.

Αυτό είναι τ’ απαραίτητο,

αυτό είναι τ’ αναγκαίο;

-Αρχίζεις σαν τον Χαρδαλιά

κι εσύ να μου την δίνεις,

μην μου αρχίζεις τα περί

προσωπικής ευθύνης.

Η τηλεόραση απ’ την μια

και σύ από την άλλη,

πλύση εγκεφάλου κάνετε

νιώθω ναυτία, ζάλη.

Λες και για όλα τα δεινά

Ημέρα 3η στο σπίτι με το στεφάνι μου και δυο …υιούς

Ψυχοπλακώθηκα πολύ

άρχισα να φοβάμαι,

οι σκέψεις μου τρομακτικές.

Tι γίνεται, που πάμε;

Σε άλλες χώρες άκουσα

τα φέρετρα δεν φτάνουν,

είναι αμέτρητοι οι νεκροί

δεν ξέρουν τι να κάνουν.

Πτώματα άλλα δεν χωρούν

Ημέρα 1η Με το στεφάνι μου και δυο …υιούς

-‘Έλεγες, Θέλω μια ζωή

να ‘μαι πάντα κοντά σου,

σε πλήρη απομόνωση

μέσα στην αγκαλιά σου.

Μαζί σου και σε φυλακή,

σε δύο επί τρία

κι ας στερηθώ για χάρη σου

κάθε ελευθερία.

Και να που ήρθε ο καιρός