-Αχ, έρμε πως κατάντησες
να βλέπεις μέχρι Σκάι,
δεν ξέρω η κατάσταση
ετούτη που θα πάει.
Είπες μωρέ σε μένα «σουτ»;
Είπες να μην μιλάω;
Για να ακούσεις Άδωνι;
Ε, δεν στο συγχωράω.
Είναι κατάσταση αυτή;
Είναι εικόνα τούτη;
Σαν χάχας είσαι ολημερίς
μπροστά στο χαζοκούτι.
-Τι θες να κάνω, τι ζητάς,
πως θέλεις να αντέξω;
Να σηκωθώ και σαν τρελός
μόνος μου να χορέψω;
Είναι άσχημα τα πράγματα,
νιώθω μεγάλο βάρος.
Πρέπει από κάπου να πιαστώ
να πάρω λίγο θάρρος.
-Τι είναι αυτά τώρα που λες,
καημένε, με τρομάζεις.
Απ’ τον πολύ σανό που τρως
σε λίγο θα βελάζεις!
Πριν τον ιό νικήσουμε
τάχα για το καλό σου,
τις συζητήσεις άρχισαν
να κόψουν τον μισθό σου.
Πλύση εγκεφάλου κάνουνε
εν μέσω πανδημίας,
για σωτηρία των λαών
και της οικονομίας.
Δεν βλέπεις όμως δύστυχε
αντί για να μας σώσουν,
τώρα που μας μαντρώσανε
θα μας αποβλακώσουν.
Πολύ φοβάμαι, θα στο πω,
μετά την καραντίνα,
μην έρθει η εξαθλίωση
η φτώχια και η πείνα.
Μετά από κάθε “πόλεμο”
οι πάντες το γνωρίζουν,
πολλοί πως καταστρέφονται
και κάποιοι θησαυρίζουν.
Προδότες και δωσίλογοι
αυτοί που κονομάνε,
θέλουνε, όντας άπληστοι,
και να μας κυβερνάνε.
Γι’ αυτό μην μένεις απαθής,
το δαχτυλάκι κούνα,
μην παραδίδεις τα όπλα σου
πως να στο πω… μπουμπούνα.
συνεχίζεται…
