Τετάρτη 8 Απριλίου 2020

Ημέρα 17. Με το στεφάνι μου εσώκλειστοι Το μαύρο μας το χάλι.


-Με netflix, nova, cosmote
πάλι μην με ζαλίσεις,
γυναίκα θέλω για να δω
και τοπικές ειδήσεις.

-Ορίστε, πάρε το κοντρόλ,
μα αν δείχνουνε τον Μπέο
και σου ανέβει η πίεση
να ξέρεις δεν θα φταίω.

-Βρε λες και ήταν μάγισσα
το πέτυχε η ρουφιάνα,

τον είχαν πρώτη είδηση
έπεσε μέσα διάνα.

Με Πράττο με Στεφόπουλο
και μ’ άλλους κουστωδία,
φράζανε με τα κάγκελα
όλη την παραλία.


 Τις αποστάσεις βέβαια
που πρέπει δεν κρατούσαν,
αν δεν συνωστιζόντουσαν  
στα πλάνα δεν χωρούσαν.

Αφού να κάνουν το εφέ
την ευκαιρία βρήκαν,
με τους ρεπόρτερ, γελαστοί,
μετά αγκαλιαστήκαν.


 Μέχρι και πλάνα τράβαγαν
απ’ την συνεύρεσή τους,
να βράσω την «αδέσμευτη»
την ενημέρωσή τους.

Όμως ποιοι χάσαν την ντροπή
για να την βρουν εκείνοι;
Γι’ αυτό αν στο γυαλί τους δω
στα νεύρα μου την δίνει.

Κι ενώ φουντώνει η πίεση
και έχω γίνει ράκος,
να σου δεύτερη είδηση
με ράφτρες ο Χρηστάκος.



Με «μάσκες του» θα καλυφθούν
όλης της Μαγνησίας,
φορείς, γραφεία, ιδρύματα
μέχρι και κέντρα υγείας.


Πάντοτε αεικίνητος
κεφάτος κι ορεξάτος,
μόνος του υποκαθιστά
ολόκληρο το κράτος.

Αυτόν τον έχω ικανό
να πει, μην απορείτε:
«ποιο κράτος και πράσιν’ άλογα,
πάνω μου στηριχτείτε»…

Σαρδόνιο το γέλιο της
π΄ άκουσα απ’ την κουζίνα…
Δεν θα την βγάλω καθαρή
μ’ αυτήν στην καραντίνα.

συνεχίζεται…