Παρενέργειες

 

Μολύνει ανεξέλεγκτα

μα πριν αφανιστούμε

βρήκαμε το αντίδοτο.

Θα εμβολιαστούμε.

Δύο γι’ αρχή συμβολικά,

αυτοί που μας γιατρεύουν,

οι πάσχοντες, οι γέροντες

κι όσοι μας διαφεντεύουν.

Πρωθυπουργός, οι υπουργοί,

οι αντιπολιτεύσεις,

Έφυγες...

Τι σου 'πανε οι Άγγελοι

ψιθυριστά στ' αυτί σου

και συ τους ακολούθησες

κι έχασες την ζωή σου;

Ποια μαύρη ιδέα στο μυαλό

σου είχανε φυτέψει

και έφυγες στα ξαφνικά

χωρίς να πεις μια λέξη;

Τι σου 'δωσαν, τι σου 'ταξαν,

πώς να σε δελεάσαν

κι οι συγγενείς κι οι φίλοι σου

για πάντοτε σε χάσαν;

Έφυγες πήγες μακριά

από ιούς κι ανθρώπους

Αξιοθρήνητος λαός

 

Αλλάζει σαν πουκάμισα

τους αρχηγούς της …πλάκας,

μα το γιλέκο του ποτέ.

βλαξ είναι ή μαλάκας ;

Δεν πρόκειται περί βλακός

ούτε και μαλακίας,

είναι απλά φαινόμενο

της σάπιας κοινωνίας.

Αξιοθρήνητε λαέ,

ως που μπορείς να φτάσεις;

Θα τους στηρίζεις πάντοτε

όσα και να περάσεις;

Φτωχός, ικέτης, δυστυχής

και κερατάς δαρμένος,

μαζί σου πάντα θα γελά

ο κάθε… πικραμένος.

Να ήτανε μόνο αυτό ...

«Σε βλέπω με τα μπουντουάρ»

Τι κι αν lockdoow έχουμε 

δεν πρόκειται να σκάσει,

αυτός την κάνει την γιορτή 

ο κόσμος να χαλάσει.

 

Είναι πολλά τα έξοδα

κρίμα να πάνε τζίφος,

θα το γιορτάσει μόνος του

δίχως αοιδούς και πλήθος.

"Κατόπιν ενεργειών μου"

 

Θα λησμονεί ως φαίνεται

πως είχε χρηματίσει

στο παρελθόν υφυπουργός

αλλιώς θα ‘χε σιωπήσει.

 

Αλλά κι οι περισσότεροι

θα το ‘χουνε ξεχάσει

αφού απαρατήρητη

σχεδόν είχε περάσει.

 

Όσο και αν το έψαξα

όσο και αν «γκουγκλάρω»

Η φωτογραφία

-Άκου γυναίκα τι έγινε

έλα να σου διαβάσω,

γράψανε κάτι  istigmes

και πάω για να σκάσω.

Με πλησιάζει και κοιτά

στον υπολογιστή μου,

άρχισε τον εξάψαλμο,

κόπηκε η φωνή μου.

-Τι να διαβάσεις ρε, μου λέει

δεν θέλει φαντασία,

Που είναι το πτυχίο

Που στο καλό το έβαλα
τ’ αναθεματισμένο;
Είναι απαιτούμενο προσόν
για τον διορισμένο.

Είναι πτυχίο ζηλευτό
ανεκτιμήτου αξίας,
όχι της ψωροκώσταινας
αλλά της Ελβετίας.

Δεν παίζεται… (video)

Ποιος Τσιτσιπάς και ποιος Ναδάλ;

Ποιο στυλ και ποιο σουλούπι;

Ποιος Φέντερερ, ποιος Τζόκοβιτς;

Θαυμάστε Καραζούπη!!!

Ημέρα 43η Με το στεφάνι μου “ελεύθεροι” και προβληματισμένοι

Ενάμιση μήνα φορώ

ή φόρμα ή πιτζάμα,

πως θα ντυθώ κανονικά

μου φαίνεται σαν θάμα.

Στα όριά μου έφτασα

νόμιζα δεν θ’ αντέξω,

να παίρνω άδεια γραπτή

για νάβγω λίγο έξω.

Βάζω λοιπόν πουκάμισο

βάζω και παντελόνι,

το ένα τσίτα στην κοιλιά

το άλλο δεν κουμπώνει.

Γέλασε με το θέαμα,

της φάνηκε αστείο.

-Εγώ σου έλεγα, μου λέει,

μακριά απ’ το ψυγείο. 

Ημέρα 38η με το στεφάνι μου εσώκλειστοι και μασκοφόροι

Τι ήταν κι αυτό το χθεσινό

ώρες καθηλωμένος,

άκουγα διαγγέλματα

άβουλος, φοβισμένος.

Μοναδικό παρήγορο

πως όσοι κι αν μιλήσαν,

από τα βάθη της καρδιάς

όλοι μ’ ευχαριστήσαν.

Ημέρα 35η με το στεφάνι μου εσώκλειστοι και μπαλκονάτοι.

-Τι κάνεις έτσι Χριστιανέ μ’
τι σκάς, τι σε πιέζει
και τρέχεις σαν κάνας λωλός
γύρω απ’ το τραπέζι;

-Γιατί ρωτάς; Ψυχίατρος
είσαι να βοηθήσεις;
Άντε έξω στο μπαλκόνι σου,
βγες να μας τραγουδήσεις.

-Τι θες, να γίνω σαν και σε,

Ημέρα 28η Με το στεφάνι μου εσώκλειστοι και ονειροπαρμένοι

-Γιατί μωρέ με ξύπνησες;

-Σου ‘χε κοπεί η ανάσα.

-Έβλεπα ένα όνειρο.

-Με τρόμαξες μπαγάσα.

Χριστός Ανέστη, αγάπη μου,

έλα να σε φιλήσω,

πες μου στον ύπνο τι έβλεπες

να σου το «εξηγήσω».

Ημέρα 22η Με το στεφάνι μου εσώκλειστοι κι απένταροι

-Δεν σου ξεφεύγει τίποτα

δεν χάνεις ούτε οξεία

γι’ αυτό και σε παρακαλώ

λύσε μου μια απορία.

Ο Χαρδαλιάς κάθε που βγει

να πει την …καραμέλα,

γιατί κρεμάει στον λαιμό

πάντοτε την ταμπέλα.

Ημέρα 21η με το στεφάνι μου εσώκλειστοι κι ο διερμηνέας στο Αλιβέρι

…Το σόου του, κοιτά ρομά

από το δίπλα οικόπεδο.
Κι αυτός του λέει: Τι γίνεται;
Γεια σου ρε γκ@βλ@@ρόπαιδο!!!

συνεχίζεται...

Ημέρα 17. Με το στεφάνι μου εσώκλειστοι Το μαύρο μας το χάλι.

-Με netflix, nova, cosmote

πάλι μην με ζαλίσεις,

γυναίκα θέλω για να δω

και τοπικές ειδήσεις.

-Ορίστε, πάρε το κοντρόλ,

μα αν δείχνουνε τον Μπέο

και σου ανέβει η πίεση

να ξέρεις δεν θα φταίω.

-Βρε λες και ήταν μάγισσα

το πέτυχε η ρουφιάνα,

Ημέρα 16η Με το στεφάνι μου εσώκλειστοι αλλά δεν παραδινόμαστε

-Αχ, έρμε πως κατάντησες

να βλέπεις μέχρι Σκάι,

δεν ξέρω η κατάσταση

ετούτη που θα πάει.

Είπες μωρέ σε μένα «σουτ»;

Είπες να μην μιλάω;

Για να ακούσεις Άδωνι;

Ημέρα 12η Με το στεφάνι μου εσώκλειστοι Θεός να μας φυλάξει

-Τον βούλιαξες τον καναπέ

τρύπησε το ριχτάρι,

τρίβεται και το αφρολέξ,

κουνήσου που να πάρει.

-Βρε συ γυναίκα, φταίω εγώ

που «μένουμε στο σπίτι»;

Μην μου συμπεριφέρεσαι

σαν θανατοποινίτη.

-Άσε τα ποιηματάκια σου

και την φιλοσοφία,

ξεκόλλα, πάμε γρήγορα

βόλτα στην παραλία.

Ημέρα 8η - Οι κουβαρντάδες…

Νόμιζα λόγω του ιού

πως κάτι θα αλλάξει

κι η ευχή για δικαιότερο

κόσμο θα γίνει πράξη.

Νόμιζα όσοι κυβερνούν

θα το φιλοσοφήσουν

και κάποια απ’ τα πιστεύω τους

θα αναθεωρήσουν.

Μέχρι κι ο Κούλης νόμισα

είναι πρωθυπουργάρα,

ξεχνώντας ότι δύσκολα

αλλάζει αυτή η φάρα.

Ο τέλειος υποκριτής.

Δεν έχει τον Θεό του.

Ημέρα 7η Με το στεφάνι μου εσώκλειστοι

Μία βδομάδα είμαστε

στο σπίτι κλειδωμένοι,

αφού η αναίτια κίνηση

είναι απαγορευμένη.

Εγώ με το στεφάνι μου

έχουμε κλείσει δύο

και είμαστε νυχθημερόν

ενώπιος ενωπίω.

Την Κυριακή σαν ξύπνησε

ήταν σαν να την «δέσαν»,

το βλέμμα και τα λόγια της

καθόλου δεν μ’ αρέσαν.

Ο ήλιος πριν καλά - καλά

ακόμα ανατείλει,

Ημέρα 5η , 4οι χαιρετισμοί, μακριά απ’ την … κοινωνία

Ήτανε πριν απ’ τις εφτά

κι έβλεπα στις ειδήσεις

στον Τσιόδρα και στον Χαρδαλιά

να κάνουν ερωτήσεις.

Τους άκουγα με προσοχή

και με πολλή αγωνία,

μα ξάφνου εμφανίζεται

μπροστά μου η κυρία

Την είδα και τα έχασα

έκανα τον σταυρό μου

Ημέρα 4η Είμαστε ακόμα στην αρχή με το στεφάνι μου και δυο υιούς

-Λες θες ουίσκι κι άραξες,

μου κάνεις τον σπουδαίο.

Αυτό είναι τ’ απαραίτητο,

αυτό είναι τ’ αναγκαίο;

-Αρχίζεις σαν τον Χαρδαλιά

κι εσύ να μου την δίνεις,

μην μου αρχίζεις τα περί

προσωπικής ευθύνης.

Η τηλεόραση απ’ την μια

και σύ από την άλλη,

πλύση εγκεφάλου κάνετε

νιώθω ναυτία, ζάλη.

Λες και για όλα τα δεινά

Ημέρα 3η στο σπίτι με το στεφάνι μου και δυο …υιούς

Ψυχοπλακώθηκα πολύ

άρχισα να φοβάμαι,

οι σκέψεις μου τρομακτικές.

Tι γίνεται, που πάμε;

Σε άλλες χώρες άκουσα

τα φέρετρα δεν φτάνουν,

είναι αμέτρητοι οι νεκροί

δεν ξέρουν τι να κάνουν.

Πτώματα άλλα δεν χωρούν

Ημέρα 1η Με το στεφάνι μου και δυο …υιούς

-‘Έλεγες, Θέλω μια ζωή

να ‘μαι πάντα κοντά σου,

σε πλήρη απομόνωση

μέσα στην αγκαλιά σου.

Μαζί σου και σε φυλακή,

σε δύο επί τρία

κι ας στερηθώ για χάρη σου

κάθε ελευθερία.

Και να που ήρθε ο καιρός